Dag 26 + 27 Rocky Mountain NP - Road Bear RV 30 juni 1 juli

Gisteren zijn we, na alle vuilwatertanks geleegd te hebben, om kwart over 6 aan onze laatste 136 kilometer van onze vakantie begonnen. Het wordt een mooie route door de bergen, voordat we Denver binnen zullen rijden. Om 8 uur komen we aan in Nederland en dat zonder te vliegen. Nederland is een klein plaatsje aan de westkant van Denver. Natuurlijk nemen we even en foto van het plaatsnaambord.

Als we de bergen uitrijden de highway richting Denver op, gaat het snel. Het is rustig op de weg en op het moment dat er een file ontstaat, moeten wij afslaan. We moeten eerst propaan en benzine tanken voordat we de camper kunnen inleveren. De propaanhandelaar kennen we nog van 2011. Het is een onoogelijk, ja wat is het eigenlijk, garagebedrijfje of sloopbedrijf.

We worden vriendelijk begroet en na het betalen van 5 dollar worden we nog even geholpen bij het achteruit rijden.

Nadat ook de benzinetank weer vol zit, rijden we naar Road Bear RV. Daar staan al mensen te wachten en wij sluiten achteraan. Alles gaat weer zeer snel. Terwijl wij het beddengoed in de wasmanden gooien, controleert een medewerker de camper op schade. Dat is er niet, dus dat is ok. Wel hebben we meer mijlen gereden dan het afgenomen pakket. Dat wordt dus bijbetalen. We hebben 3497 mijl gereden, zo'n 500 mijl meer dan afgesproken. Het is soms lastig te bepalen hoeveel je nog extra in de parken rijdt, naast je route.

Om 11 uur worden we met hun taxi service naar het Best Western hotel nabij het vliegveld gebracht. Het is een grote luxe kamer. Even Denver in gaat niet lukken en wij besluiten om in het hotel te blijven en bij Ruby's Tuesday een kop koffie te gaan drinken. Iets bij de koffie is niet gebruikelijk hier. Je komt dan snel uit bij eten op de dessertkaart. We nemen een stuk cheesecake. Dat is een voordeel van die grote porties hier, we delen de cake. Ook de refill is hier gebruikelijk, dus onze kop wordt nog eens bijgeschonken met koffie. De koppen zijn al niet klein, dus voor Hollandse begrippen kom je al snel op 4 kopjes koffie uit voor de prijs van 2. We reserveren direct voor het avondeten. Dat is een goede keuze, want het is 's avonds erg druk. Er is een internationaal softbal evenement gaande waar zo'n 900 teams aan meedoen. Later in de middag gaan we inchecken voor de vlucht van vandaag. Met de boardingpassen op zak gaan we 's avonds uit eten. De zalm is heerlijk en ook het toetje is weer groot en dus delen we hem.

Vandaag worden we om 10 uur naar de luchthaven gebracht om van daaruit om 14:14 te vertrekken naar Detroit. Daar gaan we om 21:49 naar Schiphol. Als alles goed verloopt komen we op 2 juli om 11:35 aan op Amsterdam. We hebben een geweldige vakantie gehad.

Dag 26 Rocky Mountain NP 29 juni

De laatste dag in het park is aangebroken. We doen lekker rustig aan vandaag en beginnen met een ontbijt om 8 uur. Onze achterburen zijn ook al op. Dat is een gezin uit Denver die hier een paar dagen kamperen in een tent. Gisteren al even kort mee gesproken en we geven hun onze laatste voorraden die we vandaag niet meer op krijgen. Alle non food artikelen kunnen we bij Road Bear acherlaten voor andere huurders.

Vandaag gaan we het visitor center Beavers Meadows bezoeken. Dat doen we weer met de shuttle bus, omdat in dit park erg weinig parkeerruimte voor RV's is gemaakt. Dat is toch wel een minpuntje. Vanmiddag beginnen we met het inpakken van onze koffers en het opruimen van onze camper, zodat we morgenvroeg direct kunnen vertrekken voor onze laatste kilometers. De stroomvoorziening is ok, dus hebben we de slide-out weer uitgeschoven. Morgen denk ik ons laatste blogverslag als we in het hotel arriveren. Vrijdag zullen we met een tussenstop in Detroit, weer naar Schiphol vliegen. Daar landen we dan zaterdag in de loop van de dag.

Dag 25 Rocky Mountain NP 28 juni

Dit wordt een actief dagje. We hebben gisteren met de ranger een leuke wandeling besproken van zo'n 12 km. Moet te doen zijn en we willen vroeg starten. Anders kan het nogal druk worden op de trails en het beloofd weer warm te worden met aan het einde van de dag kans op onweer. Dan wil je zeker weer terug zijn. Met voldoende water en energiedrank melden we ons bij de opstapplaats van de shuttle bus. Na een half uur komt de bus aangereden die ons naar een overstappunt brengt. Van daaruit worden we naar het startpunt van de trails gebracht. Het is een prachtige wandeling. Bij Emerald Lake staat een stel uitgelaten tienermeiden foto's te nemen totdat plotseling de Iphone valt en in het ijskoude water verdwijnt. Één van de meiden probeert hem nog te pakken, waarbij ook zij uitglijdt en tot haar schouders in het water zit. Ze klautert zonder telefoon weer de rots op. Wat is de moraal van dit verhaal? Koop geen Iphone, dan kan hij ook niet in het water vallen.

Om drie uur zijn we weer terug bij de opstapplaats van de shuttle bus. Het laatste stuk van de wandeling was gelukkig bergafwaarts. Het is toch wel behoorlijk inspannend geweest, ook al hebben we lekker rustig aan gedaan. Tijdens de busrit zien we regendruppels op de voorruit vallen. We zijn dus precies op tijd weer terug. Half zes gaat het wat serieuzer regenen, maar dat is gelukkig van korte duur.

Foto's van deze trip komen waarschijnlijk pas als we overmorgen naar ons hotel gaan in Denver. Hier in het park is maar één punt waar wifi is en op het moment van het schrijven van dit blog weet ik niet wat daar de kwaliteit van is. Morgen moeten we al onze koffers gaan pakken, omdat we overmorgen vroeg de camper in moeten leveren. De route zal dan langs Nederland gaan, een klein plaatsje aan de west kant van Denver. Daar moeten we toch een foto van hebben.

Dag 24 Saratoga - Rocky Mountain National Park 27 juni

Vandaag gaan we met RoadBear bellen over het probleem met de electiciteit. We vertrekken eerst van de camping en zijn niet heel erg vroeg opgestaan. We kunnen pas om 8 uur pacific mean time bellen met Road Bear in Los Angles. Dat houdt in dat het hier dan 9 uur is. Als we Riverside passeren zetten we hem aan de kant. Eerst checken we of het prbleem zich misschien spontaan heeft opgelost. Dat blijkt niet zo te zijn. Zodra we bij de camping van het stroom af gaan en over gaan op de accu, slaat het systeem op hol. Als ik bel met de helpdesk, loopt de meter van de generator nog steeds op terwijl die toch echt uit is vertel ik de telefoniste. Ze heeft nog nooit eerder van dit probleem gehoord. Ik denk dat het probleem in de hoofdschakelaar of de achterliggende relais moet liggen. Helaas zijn er weinig reparateurs in de omgeving van ons overnachtingsadres. Ik moet naar Laramie rijden of naar Road Bear Denver.

Nadat we opgehangen hebben overleggen we met elkaar. Dit gaat ons zeker een dag kosten schatten we in. Laramie is zeker anderhalf uur rijden. Daarna moet er nog gezocht worden naar het probleem. Dat zou kunnen betekenen dat we de eerste gereserveerde overnachting al gaan missen. Je weet natuurlijk niet of het probleem opgelost kan worden maar zonder goed werkende stroom werkt ook de waterpomp niet. Dat is dus een probleem bij het doucen en wc gebruik. We weten dat op onze campground eigenlijk geen faciliteiten zijn, behalve pit toiletten. Hmm, dilemma dus. Ik ga toch maar weer eens met die schakelaar in de weer. Het probleem is gekomen toen we voor het tanken van propaan de hoofdschakelaar uit hebben gezet. Een aantal keren heen en weer, een klap er tegenaan en opeens hoor ik weer een relais overgaan. Het display van de generator is ook uitgegaan. Dat is een goed teken. We besluiten het erop te gokken en bij de eerstvolgende parkeerplaats voordat we het park ingaan nogmaals te controleren.

De parkeerplaats ligt aan een mooi meertje met allemaal verschillende vogels waaronder pelikanen. We zien zelfs als we onze lunch nuttigen, elk herten oversteken. De problemen met de accu zijn niet teruggekomen dus kunnen we toch onze geplande reis voortzetten. Onderweg zien we nog elanden en één zelfs met veulen. We rijden over een prachtige weg die ons slingerend over het hoogste punt (3713 meter) brengt. Helaas is er weer te weinig parkeerruimte om daar even te stoppen. Als we aankomen bij de camping blijkt die volgeboekt te zijn. Gelukkig hebben we deze een half jaar geleden gereserveerd. We staan er drie nachten. Het is een prachtig groen park. De plaats is groot en om ons heen staan wat tenten. We doen de slide-out maar niet uit. Als er toch nog problemen met de stroom zijn, dan krijgen we hem misschien niet weer ingetrokken.

Later in de middag lopen we nog even naar het visitor center, maar die blijkt al om half 5 gesloten te zijn. Dit park is duidelijk anders dan alle andere parken. Geen winkels en restaurants. We horen later dat er zelfs in het verleden lodges zijn geweest, maar die zijn afgebroken. Men wilde het park weer terug brengen naar een staat van begin 1900. Van de ranger die aan de ingang van onze campground zit krijgen we de benodigde informatie voor een wandeling die we morgen willen gaan doen. We gaan terug naar de camper, na een vermoeiende dag.

Dag 23 Jackson Hole - Saratoga 26 juni

Vandaag rijden we in ongeveer 510 km naar Saratoga, We waren eerst van plan naar Rawlins te rijden, zo'n 70 km korter. Maar omdat de ligging van de KOA daar niet zo mooi is (aan de interstate) rijden we verder. De bedoeling is om op een City Park te gaan staan. Daar is eigenlijk niet veel, maar wel mooi gelegen aan een meer. Als we daar arriveren, blijkt er iets niet in orde met de stroomvoorziening in de camper. De accu is maar voor 1/3 vol, terwijl we de hele dag gereden hebben. Het paneel in de camper geeft ook al rare waarden aan. Alle tanks zijn vol en de gastank geeft helemaal geen waarde. We overleggen met Road Bear, maar omdat het zondag is en ze hier in Amerika gesloten zijn, blijken we uit te komen bij een helpdesk in Nieuw Zeeland. Die kan ons niet verder helpen en maken alleen een dossier aan. Later ontdek ik dat de eenheden van de generator ook niet juist zijn. Die zijn opeens 4 uur hoger dan er op het contact staat, terwijl we dat ding nog niet aan gehad hebben. Het advies is om morgen om 8 uur weer te bellen, dan komen we weer in Amerika uit met ons telefoontje. Ik vertrouw het allemaal niet en we kiezen voor een camping met meer faciliteiten en stroom.

Vandaag ook nog even de krant doorgenomen die we in Jackson meegekregen hebben. Het is natuurlijk een Amerikaanse. Daar staan nog berichten in over allerlei bosbranden die al weer volop woeden in Californië. Er is er zelfs één bij Mono Lake. Daar zijn we aan het begin van onze trip geweest. Verkeer wordt daar onder begeleiding over de hwy 395 geleid. Voor Lee Vining geldt er een standby voor evacuatie. Gelukkig zijn we daar ver van verwijderd. De aankomende dagen verblijven we op een campground in Rocky Mountain National Park. Daar verwachten we niet te kunnen posten of er moet ergens een visitor center zijn met wifi. Het kan dus zijn dat we de aankomende 3 dagen even niets van ons laten horen. Tot later.

Dag 22 Grand Teton - Jackson 25 juni

Vandaag vertrekken we uit Grand Teton om na ongeveer 100 km weer onze volgende camping aan te doen. Ook deze is in Nederland al gereserveerd, omdat we er rekening mee houden dat het druk kan zijn. Er is een rodeo in de stad. We hopen onderweg nog wat dieren te spotten, maar helaas de koek is op. We rijden om half 10 al Jackson Hole binnen. Eerst maar even naar het visitor center voor wat informatie. Daar wordt ons verteld dat de kaartjes van de rodeo iets goedkoper zijn als je ze via het internet koopt. Er is wifi dus besluiten we dat dan maar te doen. Er is nog één plaats vrij direct vooraan op de hoofdtribune. Direct daarachter is er nog een plaats. We besluiten die maar te nemen, zodat ik vanaf de eerste rij hopelijk mooie foto's kan maken. Voor $35,- p/p mogen we vanavond naar binnen.

Daarna gaan we nog even Jackson Hole in en parkeren ons long vehicel op de parkeerplaats die ons door de medewerker van het visitor center is aanbevolen. Er is nog genoeg plaats. Naast ons staan Zwitsers waar we mee in gesprek raken toen we hun Road Bear camper stonden te bekijken. Hun 22 ft camper heeft een erg mooie indeling en is toch zo'n kleine 2 meter korter. Dat kan handig zijn als er weinig parkeerruimte in parken is. We mogen de camper wel even van binnen zien. Ze zijn erg aardig. Ze blijken echte globetrotters te zijn en hebben verschillende verre bestemmingen aangedaan. Australie is een aanrader vinden zij.

Het stadje Jackson Hole is er één van de duurdere soort. In de winter kun je er skiën, in de zomer zijn er allerlei outdoor activiteiten. Het is verder leuk ingericht en doet erg toeristisch aan. W willen nog even naar een supermarkt en een tankstation voordat we naar de camping gaan. Beiden lukken niet, omdat het parkeerterrein van de supermarkt vol is en we kunnen niet zo zien welk tankstation propaangas verkoopt. Onze gastank (voor koken en koelkast) staat op 1/4 vol. We halen het waarschijnlijk net op een tank, maar willen met de Rocky Mountains in het vooruitzicht geen risico lopen. Uiteindelijk moeten we de camper toch ook weer afgetankt inleveren.

De camping Virginian Lodge RV Park blijkt te zijn volgeboekt ondanks de enorme hoge prijs die je hier kwijt bent van $92,- per nacht. Had ik al gezegd dat dit een duur stadje was... We krijgen plaats 54 toegewezen en vragen even waar propaan getankt kan worden. De supermarkt doen we morgenvroeg wel. We hopen dat ze daar ook campingstoelen verkopen, omdat de stoelen die we bij de camper gehuurd hebben beiden hun beste tijd gehad hebben. Het fijne van Road Bear is dat je zaken onder de $50,- zelf mag vervangen. Bonnetje kun je dan later declareren.

Met volle tanks komen we weer op de camping om ons voor te bereiden op de rodeo. Even wat warmere kleren aan en dan gaan we om zeven uur die kant op. Het is op loopafstand. De fairground staat behoorlijk vol met trailers met paarden en ander vee erin. Zoals dat hier in Amerika altijd gaat bij evenementen, wordt er met het nodige vlagvertoon begonnen. Daarna wordt er stilgestaan bij degenen die uit naam van die vlag gestorven zijn en daarna het volkslied. Ja Amerikanen zijn heel wat nationalistiser dan wij in Nederland. Er was weer veel spectacel met verschillende onderdelen. Het bull-riding, zolang mogelijk op een grote Amerikaanse stier blijven zitten, Dat zelfde trukje nog eens maar dan op een paard, saddle bronc riding. Dan is er nog het calfroping. Hier is het de bedoeling dat twee cowboys een kalf vangen met een lasso. De één moet de lasso om de kop werpen, de ander om de achterpoten. En dat allemaal in vol galop. Het laatste onderdeel is voor vrouwen, barrel riding. Dit is een onderdeel waarbij je met je paard zo snel mogelijk om drie vaten heen moet rijden en weer terug. Het was een leuke avond en om 22:00 lopen we terug naar de camping. Morgen een reisdag voor de boeg en we beseffen ons dat we nog maar 4 nachten in de camper zullen slapen...

Vlaggenparade

Bull riding

Saddle bronc riding

Saddle bronc riding

Calf roping

Calf roping

Barrel riding

Barrel riding

Dag 21 Grand Teton 24 juni

Vanmorgen gaan we weer eens kijken of we wat elanden kunnen spotten. Die moeten hier zitten, maar je moet ze natuurlijk wel tegenkomen. We gaan maar weer eens vroeg uit de veren en rijden half 7 van de camping af. Gelukkig zitten we vlakbij de ingang, dus we zijn er zo. We hebben eerder bij het visitor center doorgekregen waar we elanden of moose zoals ze hier heten, moeten zitten. Op weg er heen zien we in een flits iets bij een struik staan. Jolanda dacht aan een paard, maar ik twijfel. Gelukkig kunnen we met de camper een weg indraaien en gaan op onderzoek uit. Het moet hier achter een bosje staan. Voorzichtig lopen we om, maar we zijn al gezien. Opeens loopt er een vrouwtjes eland uit de bosjes het open veld in. Bingo onze eerste moose. plotseling loopt er nog iets achteraan. Het blijkt een veulen te zijn. Dubbel feest. Moeder en kind lopen naar achteren, waar we ook nog een drietal coyotes zien. Één zet de achtervolging in. We maken ons zorgen om het veulen. Later horen we dat ze geen kans maken tegen de moeder, dus die laten het wel om het veulen te pakken.

We rijden verder helemaal naar het zuiden van het park, waar we zijweg willen nemen die naar de laatste campground leidt van het park. Langs de kant van de weg staan wat auto's wat meestal inhoud dat er wat te zien is. Wij pakken een stukje grind langs de weg en gaan kijken. Er staat een eland aan de andere kant van de beek die daar stroomt. Een beetje ver weg, maar dit keer is het een mannetje. Die zijn toch wel wat mooier (sorry dames). Opeens roept er iemand dat er aan onze kant ook een mannetje loopt. Wat boffen we. We raken aan de praat met een Amerikaans echtpaar die weet te vertellen dat er op de campground verderop vaak drie elanden lopen. We weten niet of ze daar ook kamperen, maar we besluiten even te gaan kijken. We willen even weten of deze camping ook plaats zou hebben gehad. Dat blijkt inderdaad het geval.
we rijden de camping over en ja hoor daar ligt een prachtig mannetje in de schaduw uit te rusten. We komen weer hetzelfde echtpaar tegen en komen er achter dat zij ook fotografie als hobby hebben. Alleen hebben zij nog een grotere lens van maar liefst 600mm op hun Nikon geschroeft.

Na de nodige foto's besluiten we weer terug naar de camping te gaan en het verder rustig aan te doen. Lekker in ons boek gelezen, dat is ook vakantie... Morgen vertrekken we naar Jackson Hole. We willen daar een rodeo gaan bezoeken als daar nog kaarten voor zijn.

Elandmoeder met veulen

Eland (mannetje)

Dag 20 Grand Teton 23 juni

Vanmorgen ons gehouden aan de belofte die we ons gisteren gedaan hebben. We zijn om half acht opgestaan. Veel later wordt het hier niet. De camper is niet echt donker te krijgen, maar dit is toch al twee uur later dan de vorige dagen. De tijd genomen om een lekker ontbijtje te maken met croissants uit de oven. We willen niet te veel doen vandaag en rijden de loop in het park linksom. We stoppen bij Signal Mountain. Dit park kent net als Yellowstone een aantal 'dorpen' waar accomodaties en andere voorzieningen gevestigd zijn. Signal Mountain heeft ook een campground met het 'first come-first service' systeem, oftewel wie het eerst komt het eerst maalt. We willen even kijken hoe storm het loopt. In Nederland hebben we ons toch laten overhalen om te reserveren, maar campings in het park zijn vaak veel mooiere campings. De prijs voor een plaats met stroom valt ons tegen, 47 dollar. Dat is dus 20 dollar meer dan een plaats zonder voorzieningen. De camping is om 12 uur nog niet helemaal vol, dus als je op tijd bent dan heb je nog kans op een plaats. Misschien voor een volgende keer.

Nog even een souvenierwinkel in. Daar zagen we zo'n leuk item, een beer die je kunt transformeren in een nekkussen. Later de verpakking beter bekeken te hebben, komt dat ding gewoon van een firma in Nederland. Die middag hebben we de loop afgemaakt en hebben we op een groep bizons in het achterland en een pronghorn die zijn leven over de parkweg waagde na, niet veel bijzonder wild gezien. Goh wat raak je snel verwend, alsof een bizon niet bijzonder is... We hoorden later op de radio dat er een grizzlyjong doodgereden is op deze weg. Ze zitten er dus wel. Nou ja dat jong dus nu even niet meer.

's Avonds zijn we uit eten geweest in Signal Mountain Restaurant. Daar waren we in de middag al even wezen kijken. Reserveren kon niet, dus niet te laat er heen. Blijkt dat die Amerikanen ook al om zes uur zin in eten te hebben. Het was erg druk, maar het restaurant kende twee gedeeltes. Het deel met een goedkopere kaart en één met een duurdere, zeg maar plate service versus a la carte. Die laatste was minder druk, dus daar voor gekozen. De prijzen bleken wel mee te vallen voor Nederlandse begrippen. We hebben heerlijke gegeten en hadden een mooi uitzicht over het Jackson Lake. Deze keer hebben we wel naar de serveerster geluisterd en samen de brownie met hot fudge en 3 bolletjes vanille ijs met slagroom opgegeten.

Grand Tetons

Pronghorn

Overheerlijk toetje

Dag 19 Yellowstone - Grand Teton 22 juni

Het vroege opstaan gaat zich wat opbreken, maar als je wild wilt zien dan moet dat nou eenmaal. Vandaag verlaten we Yellowstone en hoeven maar 100 km te rijden. We besluiten toch maar niet laat op te staan, omdat we nog een paar attracties op het programma hebben staan. Morgen gaan we maar eens uitslapen. Om half zeven vertrokken we van de camping. Upper en Lower Falls worden als eerste bezocht. Dit zijn twee mooie watervallen. Daarna rijden we naar West Thumb. Dit is een geijser gebied dat grenst aan Lake Yellowstone. De weg er naartoe herrinneren we ons nog van 2011. Toen lagen er aan weerskanten grote sneeuwhopen. Nu is alles groen. Zelfs het plekje waar we toen koffie hebben gedronken herkennen we. We rijden deze keer door, hij is al bezet. Bij West Tumb aangekomen is het behoorlijk druk, maar we kunnen de camper nog kwijt op een RV parkeerplaats. Natuurlijk staat daar ook weer een man met een gewone auto op geparkeerd, terwijl er toch duidelijk staat "only RV and buses". Er komt nog een camper aan en wil in zijn plaats indraaien. Ik maak de man er op attent dat hij fout geparkeerd staat. Hij doet net of hij onnozel is, maar rijdt evenlater toch naar een andere plek.

We lopen naar het geijser gebied dat aan het Yellowstone meer ligt. In 2011 was het nog grotendeels bevroren, nu strekt zich een enorme plas water voor ons uit. De heetwaterbronnen zijn helblauw, met aan de randen oranje afzettingen. Na het rondje over de boardwalk gelopen te hebben, gaan we weer terug naar ons huisje. We besluiten nog niet direct naar de camping te gaan, maar nog wat informatiecentra in Grand Teton te bezoeken. We pakken nog wat uitkijkpunten mee. We arriveren vroeg op de camping Fireresort RV. Er moet nog wat gewassen worden. Dat hebben we uitgesteld, omdat Fishing Bridge de hoofdprijs voor een wasje vroeg. Hier is het een stuk goedkoper. De camping ziet er weer op zijn Amerikaans uit: grind om je camper op de zetten, klein strookje gras dat met moeite groen gehouden wordt ernaast. Er is geen boom te herkennen. Gelukkig waait het. In de middag zelfs behoorlijk, zodat we besluiten onze luifel weer in te doen.

Upper Falls

West Tumb

West Tumb

Dag 18 Yellowstone 21 juni

Vandaag weer om half zes de wekker gezet. We willen vandaag toch echt wat beren zien. Ontbijten doen we niet, dat doen we onderweg wel. Snel nog even koffie zetten, zodat we dat mee kunnen nemen. We rijden dezelfde weg als gisteren vanuit Fishing Bridge naar Canyon en dan naar Tower-Roosevelt, omdat hier de meeste kans is. Deze keer rijdt ik. Dat van die Ranger kan echt niet... Op weg van Canyon naar Tower komen we dan eindelijk in een bear-jam (beer file) terecht. Er staan allemaal auto's op de weg stil. Tja wat doe je dan, dan sluit je maar aan. Gelukkig is er nog geen Ranger te bekennen. Iedereen die zo vroeg op pad is houdt er gewoon rekening mee dat je plotseling stil moet staan. We gaan kijken wat er aan de hand is. Er loopt een zwarte beer met twee jongen onder ons. Ze is wat ver al verwijderd, dus teletoeter mee en foto's maken. Wat is dat leuk om die kleintjes met elkaar te zien rollebollen. Ze klimmen in bomen en uiteindelijk gaat het hele gezelschap uit het zicht. Allemaal weer in de auto en rijden maar weer.

We rijden via Tower Junction richting de noordoost ingang. Daar is het weer raak, allemaal auto' op de weg. Ik probeer hem zo snel mogelijk aan de kant te zetten en zie nog net een grote bruine... tja wat is het eigenlijk. Het was best groot, dus kan het een grizzly beer zijn of toch een bruine zwarte beer. Ja je hebt ze in vele kleuren en maten. Helaas, beer is over de richel gelopen en niemand heeft de moed om daar overheen te kijken. Camper maar weer in en rijden maar. Zo'n 25 meter verderop is een picknicplaats waar opeens mensen met hun camera's staan te zwaaien. De beer is aan het einde van de richel weer naar beneden gelopen en gaat weer in tegenovergestelde richting de heuvel af. Ik besluit onze camper direct stil te zetten, oeps nou doe ik het zelf ook. Met de telelens blijf ik samen met heel veel anderen op veilige afstand. Na de nodige foto's neemt Jolanda het van mij over en draai ik de camper op de parkeerplaats en zet ik de achtervolging in. Het beest trekt zich niets aan van alle mensen en keuvelt op zijn gemak verder, waardoor we allemaal uitgebreid de kans krijgen om hem vast te leggen. Na voldoende plaatjes te hebben geschoten nemen we afscheid van de stoet auto's en vervolgen onze weg naar de noordoost ingang. Daar zien we niet zoveel nieuws, de visarend zit nog op haar nest en de enorme kudde bizons staat verderop ook nog in het achterland.

We keren en gaan naar Mammoth Hotsprings. Dat is een geothermisch gebied waar heet water uit ondergrondse bronnen stroomt en hele mooie gekleurde terrassen vormt. Voordat we daar aankomen remt er een auto voor ons en als we omhoog kijken zien we nog net een beer over de rand van de berg kijken die twee meter boven ons ligt. We rijden door. Verderop staan er mensen aan de kant te kijken met verrekijkers. Snel de camper een parkeerplek op gestuurd en even zien. Er blijkt een zwarte beer met jong op de bovenliggende heuvel te lopen. Nog snel wat foto's genomen en toen was ze uit het zicht. Als het goed is loopt de heuvel verderop naar beneden en moet ze dus daar weer te zien zijn. De camper staat goed geparkeerd, dus besluiten we te voet de weg terug te lopen. Moeders was totaal niet bang en inmiddels had zich al weer een behoorlijke file gevormd. Ze stak over tussen alle auto's door en hop de grasweide op. Wat hebben we toen prachtige foto's kunnen maken. De teller van vandaag is blijven steken op 7 beren. Geen slechte score.

Uiteindelijk zijn we met enige vertraging aangekomen bij Mammoth Hotsprings. Het heeft op verschillende plaatsen mooi oranje gekreurde terrassen, al geeft een foto uit 1977 aan dat de terrassen vroeger veel uitgebreider waren. Veel is inmiddels uitgedoofd. We hebben nog tijd over en we willen de Grand Prismatic Spring nog wel eens weer zien. Dit is een enorme heetwaterbron met een diameter van 110 meter. Middenin zijn de kleuren diep blauw en verlopen dan naar lichtblauw, groen, geel en oranje. We waren van plan een foto te nemen vanaf een heuvel vanwaar je de hele bron kunt overzien. Dat is niet een officieel pad en omdat veel mensen dat toch stiekem deden hebben ze besloten een officieel pad aan te leggen. Helaas is dat in 2020 klaar en we hebben gehoord dat er in de tussentijd streng gehandhaaft wordt. Maar voordat we het Midway Geyser Basin bereiken, belanden we in een hele lange file. Geen beren dit keer, maar wegwerkzaamheden. De file is zo lang dat we besluiten te keren. Jolanda stuurt de camper een parkeerplaats op om er aan het einde weer vanaf te rijden de andere kant op. Even nog een keer achteruit, wat hebben die dingen een grote draaicirkel, en een vriendelijke medecamper laat ons oversteken. We houden het vandaag voor gezien.

Na het eten zijn we nog even richting de oostingang gereden waar we in 2011 naar binnen gingen. We hopen nog een grizzly te zien, maar het wordt een yellow-bellied marmot. Een marmot met een gele buik dus... Ook leuk.
Nog een doucheje op de camping en welterusten.

Mammoth Hot Springs

Dag 17 West Yellowstone - Fishing Bridge 20 juni

Het wordt bijna gewoonte, 5:30 uur ging de wekker. We willen om zes uur rijden. De afstand naar de camping Fishing Bridge in Yellowstone is niet ver zo'n 100 km, maar we willen natuurlijk eerst van het park genieten. Inmiddels loopt de taakverdeling op rolletjes. De één ruimt de boel binnen op, de ander koppelt de stroom en water af. Slide-out in en niet vergeten de sleutel van het toiletgebouw in de bus te gooien en Jolanda is vandaag de buschauffeur.

We melden ons bij de West Entrance en daar blijkt men ook al vroeg op te zijn. De parkwachter conroleert de toegangskaart en we rijden verder naar Madison. Yellowstone National Park heeft verschillende "dorpen". Hier tref je o.a. de campgrounds, bezoekerscentra, winkeltjes aan. Al deze faciliteiten zijn met een loop in de vorm van een acht met elkaar verbonden. De bedoeling is om vandaag wild te gaan spotten. Hoog op het verlanglijstje staat de beer. Die hebben we in 2011 toen we hier ook waren, niet gezien. Het park ziet er zoiezo heel anders uit. Toen lagen er nog dikke pakken sneeuw en was de oost ingang overdag gesloten i.v.m. lawinegevaar. Nu is er geen vlokje meer te bekennen, terwijl het net als toen juni is. Gelukkig maar.

De route in het park loopt van Madison, Norris, Canyon naar Tower-Roosevelt. We hebben tijdens de vakantie een blog van een ander stel Nederlanders in de gaten gehouden. Als we daar vanuit gaan is de kans op beren op deze route groot. Maar ja voordat we in het gebied zijn waar verschillende keren beren gezien zijn, is het al 8 uur in de morgen. De beste tijd voor wild is tussen 5 uur en 8 uur. Natuurlijk laten beren zich ook niet sturen, dus hebben we de hele dag geen beer gezien. Niet eens een ongelikte... We komen wel op een plek waar mensen staan te kijken naar een nest van een osprey, dat is volgens mij een visarend. Er zit er één op het nest en we hebben mazzel, nummer twee komt net aanvliegen. Zo die staat op de foto. Verder natuurlijk bizons gezien. Die zie je ook niet echt over het hoofd. Een ander voordeel is dat ze niet voor je weglopen. Je hebt ruim de tijd om foto's te maken. Houdt voldoende afstand, want ze zijn erg onberekenbaar. Verder nog een aantal elk gezien, dat is een soort edelhert en pronghorn (soort bokje). Voor deze laatste wilde Jolanda even op de weg stoppen, toen opeens zwaailichten aan gingen van de auto achter ons. Nu moet je weten dat je formeel niet mag stilstaan op de wegen binnen het park. Dat werd dus Jolanda even duidelijk gemaakt met een hoofdschuddend gebaar van de Ranger. Foei, zoets zou ik natuuuuurlijk nooit doen.

Aan het einde van de dag rijden we naar de camping. Na wat onduidelijkheid over de achternaam die op de reservering staat, van den Brink is natuurlijk als Vandenbrink gespeld, krijgen we de plaats D112 toegewezen. We eten vandaag pizza en gaan niet laat op bed. De volgende morgen willen we weer om zes uur rijden, op jacht naar de beer...

Norris Geyser Basin

Elk

Bizon

Dag 16 Arco - West Yellowstone 19 juni

Vanmorgen vertrokken naar West Yellowstone. Deze camping hadden we gereserveerd in Nederland, omdat we oorspronkelijk vanaf de noordwestelijke richting kwamen en ongeveer 600 km hadden moeten rijden. Je wilt dan wel zeker zijn van een slaapplaats. Omdat we de route anders zijn gaan doen, hoeven we vandaag maar 210 km te rijden. We zijn weer op tijd opgestaan en zijn dus vroeg ter plaatse (dachten we...).

We gaan eerst nog even in Idaho Falls naar de Walmart. Daar raken we aan de praat met een Nederlands echtpaar. En omdat het erg gezellig wordt aan het eind van de kassa, hebben we ze maar even uitgenogigd voor een bakje koffie. Daar was het inmiddels tijd voor. Ze komen uit de regio Utrecht en zijn hier voor een campervakantie van 7 weken. Bofkonten, maar hij blijkt al vanaf zijn 50ste gepensioneerd te zijn. Als ik daar bij stil sta, dan zou ik volgend jaar al aan de beurt zijn geweest.

Na een gemoedelijk kopje koffie gedronken te hebben, nemen we afscheid. Wij gaan naar het noorden over hwy 20, zij naar Salt Lake City. Verder weinig bijzonderheden onderweg gezien en we kwamen iets later dan we dachten om 14:00 uur aan op de camping. Een vriendelijke aziatische mevrouw legt alles even uit en daarna gaan we West Yellowstone in. Het is warm, maar er staat een frisse wind. Na wat soevenierwinkels en visitor center bezocht te hebben zijn we gaan eten bij The Tree Bears. Een leuk restaurant dat is gevestigd in een origineel oud gebouw uit 1930. Heerlijke medalions van bizon gegeten. Ik snap die indianen van vroeger wel, lekker vlees. Daarna een toetje. Een choclate cake met vanille ijs. De serveerster vroeg nog of we die gingen delen. Waarom zou je? We waren gewaarschuwd. Het resultaat staat hieronder. Het was toch wel heeeeel erg veel...

Dag 15 Twin Falls - Arco (Craters of the Moon) 18 juni

Gisteren zijn we niet meer toegekomen aan het bezichtigen van de Shoshone Falls, dus dat doen we vanmorgen. We hebben een korte route op de planning staan naar Arco (170 km), dus rustig aan begonnen. Wat later opgestaan en kwart voor 9 reden we naar de watervallen. Deze waterval is net iets hoger dan de Niagara Falls, iets wat ze hier maar wat graag benadrukken. Het is nog lekker rustig, dus kunnen we de camper met gemak kwijt. Bij de waterval is een mooi park aangelegd waar je kunt picknicen. Het is inderdaad een indrukwekkende waterval die je van verschilllende platformen kunt bekijken.

Na de watwervallen staat Craters of the Moon National Monument op het programma. Dit is een park dat ook toegankelijk is met de Annualpass waarmee je in alle nationale parken toegang hebt, dus wij mogen doorrijden bij de poort. Door het park heen ligt een loop van ongeveer 11 km. Het park geeft je inderdaad de indruk dat je op een andere planeet bent. Het landschap wordt gedomineerd door lava gesteente, dat o.a bij de laatste grote uitbarsting zo'n 2500 jaar geleden over de omgeving is gestroomd. Hier ook overal bordjes om vooral op de paden te blijven, omdat het lava gesteente bros is en er de afgelopen decenia veel kapot gelopen is. Deze bordjes gaan we overmorgen waarschijnlijk ook in overvloed tegenkomen in Yellowstone. Alleen heeft het daar een andere reden, die staan er voor je eigen veiligheid. Afgelopen 8 juni heeft een Amerikaanse 23 jarige jongen een hoge prijs betaald voor het niet opvolgen daarvan. Hij schijnt bij Norris Geyser Basin van het pad afgegaan te zijn en is voor de ogen van zijn zuster uitgegleden in een heetwater bron. Er is weinig van hem teruggevonden.

Het is behoorlijk warm geworden en we besluiten door te rijden naar de camping waar nog wat wasjes gedraaid moeten worden. De camping Mountain View Rv Park wordt bevolkt door een uitgebreide delegatie van NASA. Zij schijnen onderzoek te doen hier in de buurt in relatie tot Mars. 's Avonds de bbq weer aangestoken voor een steak en wat worstjes. Wat kan het leven goed zijn. We hebben het niet laat gemaakt, het koelt hier snel af, wat weer heerlijk is als je wilt slapen.

Shoshone Falls

Craters of the Moon

Craters of the Moon

Dag 14 Baker City - Twin Falls 17 juni

Het was een frisse nacht. Gelukkig hebben we een extra dekbed meegekregen in San Francisco. We gaan weer op tijd vertrekken, omdat we de dag lekker willen benutten. We stellen de navigatie weer in en opeens gaat Truus ook weer na een aantal dagen stilte tegen ons praten. Ik heb geen idee wat we verkeerd tegen haar gezegd hebben. Ze deelt ons mee dat onze rit 400 km lang zal zijn. We spreken haar niet tegen, bang dat ze anders weer de weg niet vertellen wil.

De interstate I84 schiet lekker op. Mooie vlakke snelweg waar op een bepaald moment zelfs 80 mijl per uur gereden mag worden. Wat neer komt op ongeveer 130 km/per uur. Dat doen wij maar niet en laten de grote vrachtwagens ons voorbij razen om vervolgens de heuvel op hun weer met gemak in te halen.

Onderweg moet je echt even kijken waar je wilt pauzeren. De parkeerplaatsen liggen niet voor het oprapen, maar als je er dan één gevonden hebt dan krijg je ook wat. Keurig aangelegde plaatsen met picknictafels en goed onderhouden toiletten. Er stond een bord naast een gebouwtje met de tekst "free coffee". Achter de grote pompkannen zaten twee oude dametjes, ja we mochten er ook een koekje bij nemen. We hebben geen idee van wie dit initiatief uit gaat. Wellicht vanuit de staat Oregon. De dames hebben de gepensioneerde leeftijd inmiddels al bereikt, maar misschien dat dit ook wel weer vrijwilligers zijn. Volgens mij drijft dit land daar op. Ook bij de bezoekerscentra van parken en toeristische attracties staan ze altijd paraat. Compleet met naambordje met voornaam en daaronder de tekst "vrijwilliger". Bij de Columbia River 2 dagen terug had er één zelfs een onderbordje aan hangen "vanaf 2008".

Ze zijn alemaal even vriendelijk en op onze volgende rustplaats waar we onze lunch nemen is ook een informatiedesk. We worden door Jim (ook weer ruim de 65 gepaseerd) uitgebreid te woord gestaan en overladen met folders en informatie. We besluiten op advies van Jim bij Bliss de interstate te verruilen voor de Thousand Springs Scenic Byway (hwy 30). Het eerste stuk is inderdaad prachtig, de Thousand Springs zijn watervallen die uit de lavarotsen naar beneden stromen. Het laatste deel is voornamelijk agrarisch gebied. Het voordeel van deze route is dat we de Perrine Memorial Bridge van de zuidzijde naderen. Dat is de mooiste zijde van de brug om foto's te nemen. Je mag er zelfs legaal vanaf basejumpen. Basejumpen is het met een parachute vanaf een object springen, in dit geval een brug. We hebben er drie naar beneden zien gaan.

Toen we terug liepen naar de camper bleek één van de schoenen van Jolanda stuk te zijn, terwijl ze nog geen jaar oud zijn. Dat is balen. Geluk bij een ongeluk, we staan op nog geen 100 meter van een schoenenwinkel geparkeerd. Wat kunnen vrouwen dat toch goed uitkienen. Gelukkig zijn we geslaagd en steken we daarna de brug over voor de laatste 7 km naar onze Koa camping. Camper eerst nog even ontdaan van het vuile water, zodat we morgen met lege tanks kunnen vertrekken.

Thousand Springs

Perrine Memorial Bridge

Dag 13 Columbia River Gorge - Baker City 16 juni

Vandaag wordt een reisdag met ongeveer 380 km voor de boeg. We rijden via de interstate 84 naar ons overnachtingsadres in Baker City. De opgezette ogen van Robert zijn nog niet over. Gisterochtend was het weer behoorlijk mis. Het wordt wel iets  beter. Het valt ons op dat alle vlaggen hier in Amerika half stok hangen. Navraag leert dat dat te maken heeft met de terreuraanslag aan de andere kant van de USA in Orlando, waarbij 50 mensen zijn omgekomen.

Vanmorgen nog eens gekeken naar de maten van de camper naar aanleding van onze smalle passage van gisteren. Dat zijn toch hele afmetingen. De camper is 3,69 meter hoog, 3,20 breed, 8,50 lang en weegt 6570 kg. Dat is bijna 2 keer het toegestane gewicht waar we met een B rijbewijs in Nederland mee mogen rijden. Hier in Amerika maakt dat allemaal niet uit.

Onze Truus (navigatiesysteem) praat al een tijdje niet meer. Dat is niet zo handig. Nu moeten we telkens op het scherm kijken.
Het enige hoogtepunt van vandaag is het bezoek aan de Walmart in Pendleton. Veder hebben we niet veel bekeken onderweg. Op het moment dat we Baker City naderden zagen we dat er een flinke bui in de verte naar beneden kwam. Bij de camping was het in ieder geval droog toen we aankwamen. Er bleek een flkse hagelbui gevallen te zijn. We kwamen dus niet een moment te vroeg aan. Oregon Trails Rest RV Park bleek volgeboekt. Er was alleen plaats op de overflow plaatsen. Dat bleken 4 plaatsen te zijn op een grasveld voor het RV park. Ze hadden zelfs stroom en water. Het verbaasd ons wel dat deze vol is, het is niet echt toeristisch. We nemen de plaats, omdat we geen zin hebben in verder zoeken en het is maar voor 1 nacht. Omdat we morgen weer een redelijk aantal kilometers moeten maken en we in een toeristisch gebied aankomen hebben we besloten om de KOA Jerome (net boven Twin Falls) te reserveren. We hebben heerlijk geslapen.

Foto's van de vorige dag alsnog gepost.

Dag 12 Columbia River Gorge 15 juni

Het heeft gisteravond behoorlijk geregend. Vannacht is het droger geworden. Volgens de weersverwachting zou het vandaag redelijk weer moeten worden met kans op een bui. Er valt hier veel te bezien dus weer vroeg uit de veren. We werden ook al weer vroeg gewekt door de bekende toeter van de langsrijdende treinen. Na een lekker ontbijtje rijden we richting Multnomah Falls. Ja, ik heb die naam ook niet verzonnen... Het is in ieder geval de meest mooie waterval waar tijdens de aanleg van de Historic Columbia River Highway ook al veel aandacht voor was. Voor de waterval is een lodge gebouwd die vroeger het ontmoetingspunt was voor een ieder die zich een auto kon permiteren. De Columbia River Highway is tussen 1913 en 1922 aangelegd waarbij er kennis voor de aanleg is opgedaan in Zwitserland.

Als we met de camper van de moderne I84 highway afrijden en parkeren is het nog rustig. We staan aan de noordzijde van de I84 en gaan met een tunnel naar de andere kant. We lopen eerst naar het plein onderaan de waterval. Van hieruit kun je een mooie foto maken met de brug halverwege die het mogelijk maakt om helemaal boven de waterval te komen. De waterval is in twee delen, bovenste deel is 165 meter en het onderste deel 21 meter hoog. We besluiten naar boven te lopen. Dat is een pittige klim. Bovenaan is een plateau dat uitzicht geeft over de rand van de waterval en de Columbia River. Onderweg komen we nog wat oude mannen tegen die een wandeltocht uitzetten voor aankomend weekend. De heren hadden dit duidelijk vaker gedaan, wij moesten lossen.

Eenmaal beneden aangekomen direct nog de naastgelgen waterval Wahkeena Falls bekeken voordat we weer verder reden naar het Vista House op Crown Point. Dit achthoekige gebouw is in 1916 gebouw als "comfort station" voor de automobilisten. Zo waren er drinkfontijntjes en wc's voor dames en heren. Het is gebouwd op een een prachtig uitzichtpunt en moest de kroon worden op de mooiste autoweg van Amerika. Toen wij arriveerden speelde er een orkestje in kleding uit vervlogen jaren. Dit ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan.

Nog even snel een beker koffie meegenomen en toen zijn we verder over de historische highway gereden. Soms best wel lastig omdat de auto's vroeger niet zo breed waren als onze camper. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij de Multnomah Falls, alleen nu aan de ander kant van de I84. Voordat we hier zijn moeten we nog een heel smalle weg passeren. Natuurlijk komen er dan juist 3 auto's van de andere kant. Dat wordt lastig, want dat gaat niet zondermeer passen. Met nog zo'n 5 cm ruimte aan beide zijden van de camper en de rechter spiegel ingeklapt, zijn we heel langzaam langs de auto's gereden. Dat was best spannend...

Daarna door naar de Bonneville Lock and Dam. Deze dam produceert genoeg stroom voor ongeveer 900.000 huishoudens. Naast dat de stuwdam stroom levert zijn er ook nog grote sluizen aanwezig. De schepen worden 18 meter geschut. De dam is te bezichtigen en voordat we mogen doorrijden wordt onze camper onderworpen aan een bominspectie. De bewaker inspecteert met een spiegel de onderkant van de camper en wil nog even in de camper kijken. Ja dit soort objecten worden als strategisch gezien en daarom goed bewaakt. We mogen verder. Er blijken ook nog vistrappen te zijn die de zalmen doorgang geven stroomopwaarts. Je kunt de vissen binnenin het gebouw achter een venster door de trappen zien zwemmen. Erg leuk om ze zo tegen de stroom in te zien zwemmen. Na de dam zijn we doorgereden naar onze nieuwe camping: Memaloose State Park. Morgen op weg naar Baker City over de I84. 

Crown Point met Vista House

Vista House

Multnomah Falls

Multnomah Falls overview

Latourel Falls

Bonneville Dam

Visladder

Visladder door venster

Dag 11 La Pine - Columbia River Gorge 14 juni

Vanmorgen weer vroeg op pad. het gaat bijna niet meer op vakantie lijken, maar we zijn toch elke ochtend vroeg wakker, dus pluk de dag. Niet zo`n hele lange reis voor de boeg. We hebben alleen het reisschema wat veranderd. In plaats van eerst naar het Memaloose State Park te gaan en daarna naar de KOA Cascade Locks, draaien we dat om. Jolanda wil nog wat wasjes doen en dat kan alleen op de KOA. Voor de zekerheid even gebeld voor een plaatsje.

Voordat we echt op weg kunnen nog even gestopt in Bend. Nog even een voorraadje thee gehaald, omdat we die de vorige dag vergeten waren. Daarna de buurman gebeld om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Helaas kunnen we niet bij zijn feestje zijn, we nemen er nog één op.

Het is vandaag een stuk kouder dan gisteren en enigzins wat bewolking. Op de plaats waar we naar toe gaan is regen voorspeld, dus de regenjassen kunnen de kast uit. Vanaf The Dalles loopt een prachtige weg langs de Columbia River. Even bij Hood River naar een visitor center voor wat foldertjes en info en daarna naar de camping. We wilden nog na het inchecken wat van de omgeving gaan bekijken, maar inmiddels is het gaan regenen en dus blijven we staan. Daarnaast heb ik weer last van geirriteerde oogleden gekregen, waardoor ze weer opgezet zijn. Knap lastig en je vraagt je af waarom dat juist nu weer net moet gaan opspelen. 's Avonds regent het behoorlijk en dus gaan we maar vroeg op bed. Hopelijk zijn mijn ogen dan wat beter, maar ik betwijfel het.

Dag 9 Klamath Falls - La Pine 12/13 juni

Vanmorgen vroeg weer vertrokken van de ietwat sjoffele campground. Vandaag staat Crater Lake op het programma. Een route van ongeveer 235 km. Wij rijden over de Vocanic Scenery Byway. Een prachtige weg. Crater Lake is de enige bezienswaardigheid vandaag. Dit is een vulkaan die 7700 jaar geleden tot uitbarsting is gekomen en waarbij de hele bergtop in de magnakamer is gestort. Hierna heeft zich het gat gevuld met regen en smeltwater.
Het is een prachtig gezicht, diep blauw water met in het water een kleine vulkaan. Deze is op dit moment niet actief, maar hij is ook  niet uitgedoofd.

In de middag zijn we richting La Pine State Park gereden. Dit is een deel van onze alternatieve route. Omdat we de commerciele campgrounds een beetje zat zijn, hebben we deze uitgezocht. Campings in Nationale Parken en State Parken zijn vaak goedkoper en bevinden zich in veel mooiere omgevingen. De camping was niet gereserveerd, maar omdat het zondag is gaan we er vanuit dat de meeste Amerikanen weer naar huis gaan. Een plaatsje moet dan geen probleem zijn. Groot was de verrassing dat er toch een bord hing bij de ingang dat alles vol was. Dat was een tegenvaller. Juist op het moment dat we keken waar we dan heen moesten, kwam er een park ranger langs om het bord te wisselen in "beschikbaar". Hadden wij even mazzel. Gauw een plaatsje uitgezocht. Wat een prachtige camping. We hebben zelfs besloten hier nog een nacht te blijven. Die gaat dan we ten koste van Columbia River Gorge.
In de middag nog een toeristische route gereden, Cascade Lakes. Viel een beetje tegen en daarna naar de Walmart. Naast de Walmart moest een koffie drive-in zitten: Dutch Bros. Deze keten hadden we een keer gezien op televisie inde serie Undercover Boss. Het is een keten van' zoals de naam al doet vermoeden, een familie met Nederlandse roots. Daar moeten wij natuurlijk even kijken. Toen de jonge dame achter het lopket vroeg waar we vandaan kwamen, was ze helemaal enthousiast dat wij Nederlanders waren. De koffie kregen we aangeboden van het huis. Altijd leuk en lekkere koffie. Het zijn vooral speciale koffies die ze daar verkopen, met allerlei smaakjes.

Oh ja op verzoek de verschillende formaten van kampeermiddelen.

Crater Lake

Devils Lake

Dag 8 Lassen Volcanic - Klamath Falls 11 juni

Gisteren de camping voor vanavond geannuleerd. Ik denk dat ik wel een half uur aan de lijn gehangen heb om te annuleren. Vanmorgen weer lekker op tijd een ontbijtje gehad en Jolanda is vandaag begonnen met rijden. We moeten aan de westzijde om Lassen heen en dat blijkt een smalle (mooie) bochtige weg te zijn. Tref ik het even. Kan ik ook eens om mij heen kijken. De wilde kalkoenen fladderen langs de camper.

Na de koffie neem ik het stuur weer over. Aan de noordzijde van Lassen zien we in de verte een hele grote berg. Het blijkt Mount Shasta te zijn. Een berg van 4300 meter hoog. De witte punt steekt mooi af bij de rest van het landschap. Onderweg een tosti gemaakt. Dat zijn dan de voordelen van je eigen keuken bij je hebben. We tanken meestal als de meter halfvol aangeeft, omdat je op de binnendoor wegen soms lang geen pomp tegen komt. Daarom nu ook weer 25 gallon erin gegooid. Om 3 uur arriveren we op de camping Oregon Motel8 & RV. Niet een hele mooie, maar de KOA die we op het oog hadden is al vol. Toen we voor onze camper van een lekker glas zwarte bosbessen vruchtenlimonade met prik zaten te genieten, wisten we weer waarom we deze camping thuis niet geselecteerd hadden. Er loopt een spoor vlakbij. Nu is een langsrijdende trein nog niet zo erg, maar in Amerika zijn ze verplicht om bij elke overgang te toeteren. En dat doen ze dus ook, HARD en altijd. We hopen dat er vannacht geen treinverkeer gepland staat.

Mount Shasta

Dag 7 Lake Tahoe - Lassen Volcanic National Park 10 juni

Gisteren was het erg druk op de weg langs het meer. Verschillende wegwerkzaamheden en veel verkeer. Daarom willen we niet te laat opstaan en zo de drukte voor zijn, zodat we de camper nog ergens op de uitzichtpunten kwijt kunnen. We zijn om half 8 vertrokken en het was inderdaad heerlijk rustig. Verschillende foto's genomen en toen richting Lassen Volcanic. Net voor Lassen nog even getankt. Dat was een stuk goedkoper dan de vorige keer. Voor 28,235 gallon waren we nu nog maar $87,50 kwijt.

Lake Tahoe

 We waren vroeg, dus besloten we eerst naar het visitor center in Lassen te gaan. Daar kregen we te horen dat het park de volgende dag alleen toegankelijk was voor fietsers. Dit was nergens op de site aangekondigd. De dag erop zou de weg door het park heen voor het eerst dit seizoen volledig geopend worden. Dat was een tegenvaller, omdat we de volgende dag gereserveerd hebben op de campground aan de noordzijde van het park. Aangezien we vanaf de campground niet verder het park in kunnen en de fietsen nog thuis staan, hebben we besloten die reservering te annuleren. Na dit teleurstellende nieuws zijn we toch nog zover dat kon via de zuidzijde het park ingereden en hebben nog wat foto's gemaakt.

4-5 meter sneeuw is hier heel gewoon 

Bumpass Hell

Aan het einde van de middag naar onze camping voor vanavond Volcano Country RV. Voor $25 krijgen we een plek in de bossen. De familie heeft niet alleen een RV park, maar ook een lodge, buurtwinkel en restaurant. Dat ziet er gezellig uit en we besluiten vanavond zelf niet te koken. Het eten was heerlijk...

Dag 6 Mono Lake - Lake Tahoe 9 juni

We zijn weer vroeg wakker en hebben via ons achterraam een prachtig uitzicht over Mono Lake. Er zijn al veel mensen op die vroeg weg willen. Wij hebben niet zo'n haast, want we hoeven maar 180 km te rijden. We plannen onze route zo dat we langs een Wallmart rijden. Dat is is een enorme supermarkt waar ze onze laatste boodschappen hebben die we niet in San Francisco hebben kunnen krijgen, zoals de barbeque van 13 dollar. Wel zelf even in elkaar zetten, dat is een klusje voor later in de middag.

Nadat we zelf ontbeten hebben, hebben we de camper ook een ontbijtje gegeven. We hebben onze tank vol gegooid met 29,358 gallon aan benzine en waren daar 113 dollar voor kwijt. Oh ja een gallon is ongeveer 3,79 liter, dus hebben we zo'n 111 liter getankt. De tank was maar voor de helft leeg en we hadden 274 mile gereden. De snelle rekenaars weten dan dat onze camper 1:4 rijdt.

Jolanda is vandaag onze chauffeur en rijdt de camper behendig naar de Wallmart. De route gaat over de US395, een mooie toeristische weg. Bij de Wallmart even met de camping gebeld en een plaatsje gereserveerd op Tahoe Valley RV Resort. Daarna zijn we een stukje langs de westzijde van het meer gereden. Een hele mooie weg met verschillende haarspeldbochten, maar daar had onze camper geen problemen mee. Omdat het erg druk is kunnen we nergens met dit grote ding parkeren. Morgen willen we vroeg vertrekken in de hoop dat het dan een stuk rustiger is. Het is een zeer toeristische plaats, South Lake Tahoe, dus veel verkeer op de weg.

We hebben besloten om terug te keren naar de camping en in te checken. Voor mijn collega Gerard heeft de camping een uitstekende ligging, naast een vliegveld. Ik hoop morgen wat mooie foto's te kunnen posten van de mooie uitzichten over Lake Tahoe.

PS.
's Avonds nog even een wasje doen werd toch wat spannender dan voorzien. Tijdens het wachten op de wasmachine liepen we nog even naar de ingang van het park. Plotseling hoorden we iemand in paniek schreeuwen. Het bleek een vrouw te zijn wiens auto in de brand stond. Er kwam al zwart bruine rook onder de motorkap vandaan en we zagen vlammen bij de band. De vrouw was bezig met een tuinslang haar auto te blussen, maar door haar paniek wist ze niet wat ze doen moest. Tegelijk probeerde ze de brandweer te bellen. Ik ben naar haar toe gelopen om te kijken of ik iets kon doen en voor dat ik het wist kreeg ik de slang in de handen. Als "ervaren" brandweerman ben ik toen gaan blussen door de kier van haar motorkap die al iets open stond. De rook werd snel minder en in de verte hoorden we de sirenes al. De brandweer kon het werk afmaken...

Dag 5 Yosemite National Park - Mono Lake 8 juni

Vanmorgen ging de wekker om kwart voor 6 af. We zijn van plan om 7 uur te gaan rijden en dat is gelukt. Ik had bijna het gevoel dat ik naar mijn werk moest zo vroeg was het, alleen het telefoontje van Hans bleef uit. Vandaag gaan we over de Tioga Road (de hoogste bergpas in Amerika), naar Lee Vining. Een klein gehucht aan Mono Lake. De rit over Tioga Road is vlekkeloos verlopen Geen spiegels er af gereden deze keer. Het blijft toch wel spannend want de weg is erg smal. Het is echter vroeg dus weining tegemoetkomend verkeer. Lekker koffie gedronken bij een mooi meertje en daarna naar de camping Mono Vista RV park.

We hebben ons verzekerd van een plaats en gaan daarna naar Mono Lake. Dit meer is bijzonder. Het is 2,5 keer zo zout als de oceaan en er leven dieren die zich aan deze extreme omstandigheden hebben aangepast. De grote trekpleisters zijn de "tufas". Dit zijn grillige rotsachtige formaties die gevormd zijn in het water, maar omdat het water 2 keer zo laag staat als in 1941 zijn ze nu op land te bezichtigen. Verder doen we weinig vandaag. Lekker bij de camper een boek lezen.

Tufa